Elke keer wanneer je lijdt, of het nu mentaal lijden is, emotioneel lijden of fysiek lijden, houdt in dat je opnieuw op een kruispunt staat in je leven. Elk punt van lijden brengt je dichter bij bevrijding of duwt je verder weg in de wereld van verslaving. Elk punt van lijden heb je dus een keuze mogelijkheid. 

Dit houdt dus in dat het leven bestaat uit lijden. Net zo lang tot je sterft of net zo lang tot je bevrijd bent. Poeh, dat is nogal wat!
Wanneer je sterft eindigt het leven op aarde. Wanneer je bevrijd bent, ben je onsterfelijk. 

Heel veel mensen zijn er van overtuigd dat de ware bevrijding niet voor hen is weggelegd. We zijn het gewend om te lijden. Denk aan het gezegde "ieder huisje heeft zijn kruisje". 
Ik heb ook altijd op deze manier gedacht.

"De angst voor het onbekende is vaak groter, dan de vanzelfsprekendheid van het lijden."

Wat ik hiermee wil zeggen is dat we in dit leven gehecht zijn aan veiligheid en controle. Loslaten van veiligheid en controle is eng. We dragen als het ware een blindoek en houden ons liever vast aan dat wat bekend is, dan dat we niks meer hebben om ons aan vast te kunnen houden. Het onbekende is eng.
Bevrijding gaat over de onbekende weg. Alleen dan kom je bij overgave. Vetrouwen is de basis, het meest cruciale punt, om overgave te kunnen bereiken. Vertrouwen in het onbekende!

Het bekende, het vanzelfsprekende, is het patroon wat jou geblindoekt houdt. En, omdat we niet weten wat dit patroon is, kun je de momenten van lijden gebruiken om er achter te komen. Want iedereen heeft patronen en verslavingen. Niet één, maar wel 50!
Je komt dichter bij overgave wanneer je de momenten gaat signaleren waarop je lijdt en wanneer je daar actie op gaat ondernemen. Het lijden wordt veroorzaakt door een patroon. Er ligt een vorm van angst onder. Het is een overtuiging of een verslaving. Het is een gedachtepatroon of een gedragspatroon. 

Hoe minder je hebt, hoe minder druk je leven is, hoe beter je deze patronen kunt gaan waarnemen. Lijden dient zich meestal aan via onrust of via een gevoel van leegte. Direct daarna wordt het patroon in werking gezet. Bijvoorbeeld: het valt je op dat je veel op je lip aan het bijten bent. Dat duidt er op dat je onrustig bent. Stop je met lipbijten dan ervaar je dat de onrust toeneemt. En in dat moment ga je jezelf aandachtig observeren. Want elk verlangen dat dan de kop op steekt, is een oud patroon waarmee je het lijden in stand houdt. 
Het kruispunt van dit lijden gaat dus over de keuze om jezelf vrij te breken van de gewoonte om op je lip te bijten en/of ander gedrag te gaan inzetten. Of om het wel toe te staan en dus gevangen te blijven in deze manier van leven. Je bent dan gevangen door het lipbijten, omdat je het lipbijten nodig hebt om rust te kunnen vinden. Iets buiten jouzelf heeft jou dan dus onder controle. 

Neem je de afslag van bevrijding, dan komt er weer een ander moment waarin je opnieuw gaat merken aan jezelf dat je onrust vermijdt door een patroon. Ook dat patroon ga je weer loslaten of je kiest er voor om er in te blijven. 
Wanneer je er voor kiest om er in te blijven, dan blokkeer je iets in jezelf. En dat levert uiteindelijk altijd problemen op.

Het loslaten en losbreken van schakels en kettingen die je laten lijden vraagt om moed.  De weg naar overgave is lang en pittig. Maar loop je niet op dit pad, dan is het pittiger. Omdat het pad van overgave telkens opnieuw gaat over een overwinning in jezelf. Je voelt dat je meer en meer in je kracht komt te staan. Het pad van verslaving levert je telkens opnieuw mentale kwellingen op die leiden tot emotionele rollercoasters en fysieke problemen. 

Lijden in de aardse wereld gaat over:
de kwelling dat je niet verder komt in het leven
bang zijn voor de dood
bang zijn om het niet goed te doen
bang zijn om bepaalde mensen, dieren kwijt te raken
bang zijn voor pijn
bang zijn om niet genoeg geld meer te hebben
bang zijn dat je gek wordt
bang zijn om je niet thuis te voelen hier op aarde
bang zijn om iets te missen wat anderen wel hebben of ervaren

Lijden in de spirituele wereld bestaat niet

Wanneer je in overgave leeft, dan staat je bewustzijn centraal en heb je alle gedachten minder belangrijk gemaakt. Je leeft dan niet meer voor de goedkeuring van de buitenwereld. Je leeft dan in onvoorwaardelijke liefde, dat houdt in dat je altijd goed wil doen en goed wil zijn. En daar kan angst op liggen. Want hoe weet je nu of je het goed doet in Zijn ogen? Deze angst zal altijd blijven bestaan. 

Kortom: Iedereen lijdt. Iedereen die nog niet in volledige overgave leeft. Het lijden brengt je dus dichterbij overgave of het duwt je verder in de wereld van hechting en verslaving. In het eerste geval kies je er voor om iets of iemand los te laten en je te bevrijden. In het laatste geval kies je er voor om het lijden te accepteren of om het te vermijden. 

Bevrijding gaat over een sterfproces. Je bent onderweg om die vlinder te worden. 
Het is geen gemakkelijk pad. Op dit pad liggen ook vorige generaties waar je last van hebt, programmeringen uit het gezin. Een spirituele healing helpt je om de moed en kracht te kunnen blijven vasthouden.